Moderne organisaties zijn ingericht volgens systemen, processen, methodes, werkwijzen etc. maar uiteindelijk geldt maar één ding: wat vloeit er uiteindelijk uit onze eigen handen? Onderwijskwaliteit was lange tijd een abstract begrip, meer iets voor de afdeling Kwaliteit of een Kwaliteitshandboek. Maar kwaliteit, hoe ongrijpbaar en lastig ook te definiëren als begrip, wil heel concreet zijn. Hoe wilt uzelf bejegend worden in een ziekenhuis, een winkel, een restaurant? Hoe wilt u op school met elkaar samenwerken en wat voor onderwijs wilt u met elkaar bieden? De meest pregnante herinneringen aan onze eigen schooltijd gaan meestal niet terug naar een bepaald lesboek, een examen of een diploma. Het zijn de woorden en de houding van deze of gene docent(e) die een blijvende indruk achterlieten. Het zijn de onverwachte momenten waarin iets in ons werd geraakt en wakker geroepen, door een verhaal, een gesprek. Iets wat we nog niet wisten of zagen en wat ons onontkoombaar op weg zette. In het beste geval werd in zo’n ogenblik bevestigd waarop we stilletjes hoopten en wat tot een nieuwe bouwsteen leidde voor ons eigen fundament.
Een kennis met wie ik sprak over wat we in ons werk te doen hebben, zei daarover: “Ik denk datgene wat je doet en denkt vanuit een vast voornemen de hoogst mogelijke kwaliteit geven.” We kunnen tal van visies en missies bedenken en bespreken maar uiteindelijk gaat het om de persoonlijke interactie. Het toont zich in voorbeeldgedrag vanuit een oprechte eigenheid, in toewijding, in naar elkaar toe duidelijk zijn en grenzen stellen. Het zit ook in de verbindende wijze van samenwerking tussen alle betrokken partijen, binnen en buiten de school, vanuit het idee dat niemand en niets op zichzelf staat en dat we elkaar nodig hebben, in de voortdurende zorg voor de inrichting en het gebruik van de school, in de docent die bereid zich verder te bekwamen, in de receptionist die eenieder welkom heet. Vergeet perfectie. Daar gaat het niet om. Het gaat om het voornemen, de inspanning die men bereid is zich te getroosten.
Ben Claessens
hoofdredacteur