De nieuwste uitgave van het mbo-magazine Profiel zet het Mbo-docentschap in perspectief. Tal van auteurs beschrijven ontwikkelingen in dat docentschap, waarvoor mijn dank. De animo docent te worden, is niet overweldigend. Het aantal docenten in po, vo en bve neemt af, ca.15.000 in 5-6 jaar tijd. Maar wat in het publieke domein opvalt, is de oorverdovende stilte als het gaat om de presentatie, de aanwezigheid van het docentschap zelf. De docent is en blijft onzichtbaar. Het heeft veel weg van een ghostjob. Op tv kom je ze niet tegen. Als er al programma’s of series over scholen zijn, gaan die steevast over studenten en hun perikelen. De docent figureert. Wat de positie in het publieke domein aardig weerspiegelt. De docent is een figurant, een schaduw.
Ook op websites van mbo-instellingen ontbreekt aandacht voor docenten. Er staat wel een knop ‘Studeren bij ons’. Maar geen knop ‘Les geven bij ons’ of ‘Onze docenten’. En zelfs als de school zichzelf presenteert, ontbreekt de docent veelal. Op de website van het ministerie van OCW is een site gevuld met informatie hoe je docent kan worden. Maar geen testimonials. Geen filmpjes. Geen voorbeelden. Geen historie. Geen feiten over aantallen leraren in Nederland. Geen indruk van de enorme variatie aan opleidingen. Er staat ergens: Er dreigt een tekort aan gekwalificeerd personeel in het onderwijs. En dan komt er een droog relaas over de arbeidsmarkt. Maar wát dat docentschap precies inhoudt, wat pedagogiek is, wat het belang is van didactiek, wat de visie is op onderwijs in Nederland, wat het belang is van de uitdaging moderne media te integreren in het onderwijs, de omslag van het onderwijs naar curricula en vormen die aansluiten op de snel veranderende samenleving, het belang van persoonsvorming van zowel docent als leerling, het belang van teamwork, niets van dat alles. Een complete wereld, notabene de basis en ruggengraat van onze wereld, ontbreekt gewoon! Nada, nul, onzichtbaar. De CW-site is bovendien teveel jaren ’60 van de 20e eeuw en ontbeert de dynamiek van de moderne media, de moderne tijd.
De hedendaagse mens haakt af. Wat tevens gebeurt in het onderwijs. Nog altijd klassen. Nog altijd vier muren. De kikkers angstvallig in de kruiwagen houden. En de resultaten meten en monitoren. Terwijl leren in feite formeel, informeel en grensoverschrijdend plaatsvindt en met name een proces van begeleiding betreft in de ontplooiing van de leerling én van de leraar, als vakmens én als mens. Mijn voorstel, begin met het zichtbaar maken van de veelzijdigheid, positie en verantwoordelijkheid van het docentschap. Op een gedegen en aanstekelijke wijze. En begin dichtbij huis, in de eigen publicitaire uitingen.
De auteur is hoofdredacteur vaktijdschrift Profiel