Soms hoor je mensen die, met al hun goede bedoelingen, het leven willen relativeren en zeggen: ach, goed beschouwd rommelen we maar wat aan. We rommelen maar wat aan. Is dat wat het krijgen van kinderen en hun opvoeding is, aanrommelen? Het bereiden van eten en de verzorging van het huishouden in een huishouden, is dat aanrommelen? Is dat wat artsen en verpleegkundigen of politiemensen of docenten doen, of mensen in de ouderenzorg? Of het lot van (ongeneeslijk) zieken? Of wat automonteurs doen als ze je auto nakijken? Wat de gemeentelijke ambtenaren doen, of piloten? Is dat wat de regering doet? Of wat slachtoffers in een op de 7 huishoudens ondervinden waar sprake is van huiselijk geweld? Rommelen de medewerkers in een supermarkt maar wat aan? Of de boeren en vissers die dag in dag uit voor ons voedsel zorgen? Mogen we de overlevingstocht van bootvluchtelingen 'een maar aanrommelen' noemen, of de demonstraties voor democratie in autoritaire regimes? Of het handelen van autocraten?
Je hoort ook wel mensen zeggen: neem jezelf toch niet zo serieus. Het kan niet serieus genoeg genomen worden. Dergelijke relativering miskent de enorme inspanning die zeer velen zich getroosten om dit bestaan een vorm, inhoud en betekenis te geven. Het miskent de onmisbare en onmiskenbare inzet van zovelen voor anderen. Zelfs als we thuis zijn en een middag niet weten wat we zullen doen en we dat kwalificeren als aanrommelen, missen we daarmee de essentie. Aanrommelen bestaat niet. Een persoon zei me eens dat zoveel van wat we doen ‘triviaal’ is. Mijn opvatting staat daar vierkant tegenover – alles wat we doen en denken doet er toe. Iets triviaal noemen, of aanrommelen of zeggen ‘neem het niet al te serieus’ doet het leven schromelijk tekort, is een diskwalificatie van de inspanning van velen. En van je eigen leven. Immers, wat een ander doet draagt bij tot wat wij zelf doen en zijn. En andersom. En je wilt toch niet je unieke bijdrage een kwestie van 'aanrommelen' is.
Ook als we het ergens niet mee eens zijn, van alles vinden van wat iemand doet, is en blijft het van groot belang die inspanning die mens zich getroost niet uit het oog te verliezen. Onze levensweg is lang en gelardeerd met en gevormd door tienduizenden situaties. En elke situatie heeft ons gebracht op het punt waar we staan en zijn. Het is dankzij de inbreng van velen, van vele, vele handen dat we dat punt hebben kunnen bereiken. En geen van die momenten was triviaal of een kwestie van ‘aanrommelen’.
Foto: Bofu Shaw - Unsplash