Een oefening voor leidinggevenden. Het lijkt in eerste instantie wat vreemd maar breng je zelf er eens toe. Als je aan je bureau zit, neem dan eens een moment en kijk om je heen. Niet zomaar kijken maar echt kijken, ‘diep’ kijken. In de zin van, de dingen in je blik toelaten, ontwaren en tot leven laten komen. Met alles kijken wat je hebt, heel je wezen en wel zo dat alles begint te spreken en duiding krijgt. Ontwaar de kamer waarin je zit, de gangen, de inrichting, het bureau waaraan je zit, de mensen die je ondersteunen, je computernetwerk, het gebouw en alles daarbuiten. Keer dan weer terug en neem de kleding waar die je draagt. Wat hebben al deze ogenschijnlijk losse op afstand staande objecten en voorwerpen met elkaar gemeen?
Je bent er van afhankelijk, ze ondersteunen je. Allemaal. Ieder klein en groot object. Alles om je heen heeft een stem, spreekt tot je en maakt je mogelijk wat je doet. In je leven en werk. Alles in je blikveld, maar ook alles ver daarbuiten, maakt jouw functioneren mogelijk. En al die objecten en voorwerpen zijn niet door jouw gemaakt, geproduceerd, ingericht. Anderen, vele anderen hebben daarvoor zorg gedragen. Ook van hen ben je afhankelijk. Volledig. Velen van hen heb je nooit ontmoet. Je wordt aldus volledig, letterlijk in alles ondersteund en bewogen door alles en iedereen in je omgeving. Door mensen en door wat zich voordoet, de omstandigheden. Je kan en doet niets, echt niets, zonder al dat. Niet alleen op dit moment maar in feite gedurende de hele levensweg, in alle momenten.
We staan er misschien nooit bij stil of vergeten al te gauw hoezeer we in alles, werkelijk in alles wat we doen, denken en vinden volledig afhankelijk zijn van onze omgeving. De oefening vanuit de vraag ‘Wat doe ik eigenlijk zelf’ en ‘Hoe afhankelijk ben ik van alles en iedereen?’ zou een goede zijn in leidinggevenden-scholing. Het werkt ont-grenzend. Het ont-grenst het aura dat we zo vaak in leiderschapscursussen zien – een aangeboden wolk van beloften, inzichten, kwaliteiten, vaardigheden en energie, gericht op vooral de persoon en het verlangen van de cursist. Cursussen in ‘Leiding geven’ verkopen. Wat velen zoeken, zijn meer zelfkennis, vaardigheden en meer greep op het eigen leven, een zekere onafhankelijkheid, wellicht bevestiging en wat superioriteit en o ja, vrijheid. Ook trainingen over de ziel en bezieling doen het goed.
We denken via methoden, cursussen, modellen, theorieën het weerbarstige bestaan te kunnen tackelen, insnoeren, ja beheersen en controleren. Behalve dat dat een illusie is; wordt er in cursussen en trainingen ooit echt gekeken naar de omgeving, de levensweg en hoe al die momenten de persoon, de cursist in kwestie hebben gedragen en nog dragen, hebben gevormd en nog vormen. Zien trainer en cursist wel hoezeer ze elkanders bestaan ‘zijn’. En hoezeer de totale omgeving en hun eigen levensloop hebben geleid tot dit punt en moment van ontmoeting, van interactie?
Veel druk en zorg zou kunnen wegvallen als men afscheid zou mogen nemen van concepten over leiding geven en het idee ‘ik doe het alleen’. Dat is namelijk niet zo. Allesbehalve. Het is precies het tegenovergestelde. Geen moment en ervaring zonder de talloze gebeurtenissen en geschiedenis die daar aan vooraf zijn gegaan. Alles wat een naam of vorm heeft, kent een achtergrond.
Neem eens de tijd dat te ‘ontwaren’ en te ervaren. Het is geen therapeutisch advies. Het is enkel de suggestie het leven op enig moment eens echt toe te laten - doorheen alle denken en concepten - en een blik te werpen op de werkelijkheid. Het is deze werkelijkheid van je bestaan die je elk moment, overal, op ieder moment gratis volledig kunt toelatene en kunt aanschouwen. De werkelijkheid verlaat jou niet. Het is die werkelijkheid die elk moment aan je deur en op je bureau tikt. En uitnodigt: kijk nou eens goed. Neem waar met alles wat je in je hebt.
ps Deze oefening kan uiteraard door iedereen worden gedaan. Groet BC
Foto: Unsplash - Dylan Gillis