Het is wel algemeen bekend geworden dat gedurende de jaren na de laatste wereldoorlog op het gebied van de geneeskunde enkele belangrijke ontdekkingen zijn gedaan. Ik behoef slechts de namen van twee stoffen te noemen n.l. het penicilline en het D.D.T. en ieder weet wel ongeveer waarom het hier gaat. Het penicilline immers is gebleken een machtige bondgenoot te zijn in de strijd tegen allerlei infectieziekten, terwijl het D.D.T. de eigenschap bezit verschillende insecten te kunnen doden, die bij de overbrenging van ziekten een grote rol spelen. Men denke b.v. aan de vlektyphus, die door de kleerluis wordt overgebracht-Naast de beide genoemde stoffen zijn er gedurende die oorlogsjaren verscheidene andere geneesmiddelen gevonden, die bij het publiek minder bekend, doch daarom niet minder belangrijk zijn. Zij spreken echter niet zo tot de verbeelding van de mensen als b.v. het penicilline, omdat men, wil men iets van hun werking begrijpen, deskundig moet zijn op het veld der geneeskunde. Men moet echter niet denken dat met het opnoemen van de ontdekking van een aantal geneeskundige stoffen, de oorlogswinst der geneeskunde uit de jaren 1939—1945 volledig is opgesomd. Ook niet wanneer men in rekening brengt de grote vooruitgang op het gebied van de chirurgische techniek, waardoor bepaalde organen, die vroeger voor het mes van de chirurg onbereikbaar waren, nu voor de operateur toegankelijk zijn geworden.
Er is in deze oorlog nog iets heel anders gebeurd. Er heeft een omzwaai plaats gehad in het medisch denken, die zeer opmerkelijk genoemd mag worden. Of om het iets anders en meer dichterlijk te zeggen: aan de boom der geneeskunst is een nieuwe loot uitgelopen, die in onze tijd in voile bloei is komen te staan. En het meest eigenaardige is misschien wel, dat deze groei heeft plaats gehad in een streek, waar we het niet verwacht zouden hebben n.l. in Amerika. De nieuwe spruit, waarover we het in deze A-O willen hebben, heeft natuurlijk al- een naam gekregen en wel die van de psychosomatische geneeskunde.
Inhoudsopgave