Ze doen het in thrillers altijd goed: gevallen van kunstfraude. Dat heeft
te maken met een mix van spanning /sensatie en bewondering voor de
fraudeur. Olivier Rieter legt in dit AO uit dat die ‘fraudeurs’ in soorten
en maten bestaan. Maar ook dat hun vaak noeste nog niet eens zo lang
tot de criminele vergrijpen behoort.
Bovendien als de ‘vervalsing’ mooier is dan het origineel of als het
origineel als inspiratiebron heeft gediend, hoe ligt het dan?
Olivier gaat erop in, geeft voorbeelden en heeft heldere statements:
“De waarde van een kunstwerk is bij uitstek subjectief” en
“Kunst nodigt uit tot tal van vormen van fraude”.
Kijk, daar houdt een hoofdredacteur van.
Inhoudsopgave
5 Historie
8 Kopiëren van kunst
13 Restauraties, een verhaal apart
16 Opsporing van imitaties