De kosmos is overweldigend. Er zullen maar weinig mensen
zijn die dat niet willen onderschrijven. Toch zijn er niet veel in
onze “beschaafde” wereld die dat op basis van persoonlijke
waarneming kunnen doen. Want nergens nog in de Lage
Landen kunnen mensen naar een normale nachtelijke hemel
kijken. Zelfs onder de beste lokale omstandigheden zijn
alleen de helderste sterren zichtbaar. Van de Melkweg heeft
iedereen wel eens gehoord, maar bijna niemand heeft hem
gezien. Er hangt een sluier van verstrooid licht over onze
hemelkoepel. Lichtvervuiling heet dat. De oorzaak ervan
is intussen door astronauten vanuit het ruimtestation ISS
in beeld gebracht: haarden en linten van licht, afkomstig
van kassen, industrie, lantaarnpalen langs snelwegen en
provinciale weggetjes, van gebouwen en straten in de
dichtbevolkte centra. Overdag zijn steden vanuit de ruimte
vaalgrijze vlekken. Maar aan de nachtelijke helft van de
aarde vallen ze plots enorm op: daar vertonen ze zich als
nagloeiende kampvuren, met steeds fijner wordende vurige
uitlopers in alle richtingen.
Inhoudsopgave
5 Kosmos als inspiratiebron
9 Ruimtevaart als inspiratie
11 Vader van de ruimtevaart
14 Hergé’s maanreis
20 Ruimtewandelaar en schilder