In 1665 werd Londen getroffen door de pest. Overigens werd pas 200 jaar later de bacterie ontdekt die de dodelijke ziekte veroorzaakte. Maar ook toen werden maatregelen genomen die we nu bij epidemieën en pandemieën kennen. Studenten van het befaamde Trinity College in Londen werden naar huis gestuurd. Onder hen Isaac Newton. Het was in die periode van ‘’social distancing’’ dat Newton een belangrijke periode in zijn ontwikkeling doormaakte. Bevrijd van de schoolse omgeving experimenteerde hij met glas en licht, dook hij in rekenkundige vraagstukken en, zo wil het verhaal, viel er, toen hij in de tuin van het huis waar hij woonde onder een boom zat, een appel op zijn hoofd. Zijn assistent John Conduitt schreef hierover: “ … Whilst he was musing in a garden it came into his thought that the same power of gravity (which made an apple fall from the tree to the ground) was not limited to a certain distance from the earth but must extend much farther than was usually thought. ‘Why not as high as the Moon?’ said he to himself..”
De pest decimeerde de bevolking van Londen met de helft. Newton ging in 1567 terug naar het College en werd twee jaar aangesteld als professor. Newton was een geniale geleerde die inzichten opdeed in een extreem dodelijke periode. Maar tijden als die waarin we nu leven zijn leerzaam. Newton wijst degenen die er vooropen staan, de weg.
Bron Isaac Newton: Washington Post
Dit is derde column over coping.