Wat goed onderwijs is, wordt voor een groot deel bepaald door de overheid. Maar ook anderen zoals schoolbestuurders en leraren dienen daar een stem in te hebben. Die stem uit de praktijk mag luider klinken, zo blijkt uit onderzoek in het primair onderwijs. Het onderwijsveld denkt alleen op kleine schaal invloed te kunnen uitoefenen, omdat ze de regels van het ministerie en het toezichtkader van de Inspectie als bindend ervaren.
‘Er bestaat geen eenduidige definitie over wat goed onderwijs is’, zegt Martijn van der Steen van de Nederlandse School voor Openbaar Bestuur (NSOB) en Tilburg University. ‘Meer partijen, zoals leraren, zouden deel moeten uitmaken van dat gesprek. Leraren hebben ideeën over wat goed onderwijs nodig heeft. In het huidige systeem is er echter te weinig ruimte voor de mening van leraren of andere partijen. Nu is de invulling die de overheid aan onderwijskwaliteit geeft dominant. In een systeem dat zich kenmerkt door een grote onderwijsvrijheid, waar Nederland zelfs internationaal om bekend staat, is dat opvallend. Over de kwaliteit van het onderwijs bestaan verschillende ideeën, dat is de basis van ons systeem van onderwijsvrijheid in Nederland. Niet alleen de overheid bepaalt hoe het onderwijs eruit moet zien, zoals dat in Frankrijk bijvoorbeeld het geval is.’
Al die verschillende opvattingen kunnen niet zo maar naast elkaar bestaan. Er moet ook ergens overeenstemming over zijn. Volgens de overheid wordt de onderwijskwaliteit beter als er eenduidige normen worden gesteld. Daarvoor moeten betrokkenen met elkaar in gesprek. De overheid zoekt daarvoor gesprekspartners die onderwijssectoren vertegenwoordigen, zoals besturen, koepels en sectorraden. Zij stellen samen regels op voor onderwijskwaliteit. Vervolgens controleert de Inspectie of scholen aan die regels voldoen.
(bron: NSOB, NRO Communicatie