Om de persoonlijke aspecten van een student te leren kennen, dient een stevige (pedagogische) relatie te ontstaan tussen de docent en student. Juist dit element is ondergesneeuwd geraakt in de onderwijscultuur van meten en weten. Waardering van binnenuit vraagt juist docentcompetenties die nodig zijn om een relatie op te bouwen, de houdingsaspecten en loopbaanontwikkeling van individuele studenten te kunnen benoemen, te bespreken en te waarderen. Onderwijs, gericht op de relatie, verdient derhalve hernieuwde aandacht.
Dat stelt Ellen Klatter in vakblad Profiel van oktober. Zij is lector Versterking Beroepsonderwijs aan de Hogeschool Rotterdam en als lector Didactiek van het Techniekonderwijs bij Fontys Hogescholen. Zij richt haar onderzoek o.a. op de pedagogische relatie tussen docent en student. Dit, als belangrijkste kenmerk om het Beroepsonderwijs te versterken.
Zij schrijft: ‘Studenten uit het beroepsonderwijs zijn de dragers van onze maatschappij, en dus van groot belang voor ons land en onze economie, aldus Bussemaker. Maar om de instroom in het beroepsonderwijs te behouden, c.q. te stimuleren, dient niet alleen dát feit benadrukt te worden, maar vooral de waardering van de leerling van binnenuit!
Wat verstaan we onder ‘waardering van binnenuit’? Van oudsher is het beroepsonderwijs er op gericht jongeren op te leiden voor een beroep binnen een sector of vakgebied. Jongeren werden binnen de gekozen opleiding dan beoordeeld op het feit of ze bepaalde cognitieve prestaties hadden geleverd en/of bepaalde vaardigheden konden laten zien. Dit alles was goed meetbaar en schaalbaar, dat zich prettig liet uitdrukken in een cijfer. ‘
Lees hier het hele artikel.