Jenny Li is een gepassioneerde Techniekdocent, docent Nederlands, rekenen en burgerschap op een mbo-school en is daarnaast ook nog werkzaam op de steiger als schilder; deze combinatie maakt dat ze door het leven gaat als hybride docent. Ze schrijft vooral over haar ervaringen in het onderwijs en in de bouw.
Column
De laatste keer had ik het echt te bont gemaakt. 45 minuten lang. Heb ik alleen maar over het onderwerp plamuren gepraat.
Over het verschil tussen de Engelse en Duitse plamuurmessen, hoe het staal van de Engelse messen op twee manieren gewalst is, wat hem duurder maar flexibeler maakt dan de Duitse, dat het staal van de Engelse helemaal doorloopt in het handvat (krachtverdeling), dat het handvat van de Engelse mes van Mahoniehout is gemaakt, maar die van mij van Rozenhout. Dat een klant een keer onze messen had gepakt nadat we weg waren, om het tapijtlijm van zijn traptreden te schrapen, hoe het mij daarna weer jaren kostte om mijn nieuwe messen weer naar mijn hand te zetten (zoals een vulpen; “Juf, wat is een vulpen?” “Laat ook maar jongens.”)
En verder: over de droogtijd van plamuur, afhankelijk van de weersomstandigheden en de luchtvochtigheid, over het minimale aantal minuten mengen, over de gewenste kleur bij twee-componenten (egale kleur, geen geel, geen wit meer), over de smeuïgheid (want anders plamuurt hij niet lekker), over het verzinken van plamuur, dat je daarom vaak minstens twee keer moet plamuren (geen luie schilder worden jongens!) Dat het mengen van plamuur een examenonderwerp is bij Gezel schilder.
Over aanzetten en eilanden. Hoe je met goed plamuurwerk heel veel tijd bespaart door minder schuurwerk. Dat het jaren kost om goed te kunnen plamuren. Dat je kruislings moet opzetten. Dat je in een ‘maanvorm’ moet afmessen. Dat je een oplegmes en een plamuurmes hebt, afhankelijk van in welke hand je mes ligt.
Dat er verschillende breedtes zijn, maar dat de breedste vaak niet meer gebruikt wordt voor het overtrekken van deuren; “Wat is het overtrekken van deuren Juf?” “Laat ook maar Juf.”
Tenslotte: hoe je de messen vasthoudt (twee vingers, in een V-vorm, geen luie schilder worden!) dus niet met één vinger erachter, dan heb je minder controle en drukverdeling. Nog even voordoen. Geen messen bij me. Dan maar tekenen op het Digibord.
Na 45 minuten hebben ze me afgekapt, heb ik mijn excuses aangeboden aan de klas en hebben we de afspraak gemaakt dat ze me een seintje geven als ik weer doorsla, “want we moeten nog zoveel andere opdrachten maken Juf.”
Dus bij deze nogmaals: sorry jongens.
Techniek College Rotterdam
Team Bouw en Wonen |
Coen Bosma en Nienke Steensma
Jenny Li op Linkedin: Jenny Li B ICT | LinkedIn