Johan Cruijff is niet meer. Maar wat tegelijk met zijn overlijden gebeurde, is fascinerend. Je zou het ’t loszingen van de naam met de persoon kunnen noemen. Cruijff is het sterfelijke overstegen. Er is een mythe ontstaan. Zijn naam zal in bepaalde kringen voortleven.
In de vele bewijzen van eerbetoon, de ontelbare bezoekers van de plaatsen waar hij woonde en voetbalde en de talloze artikelen en rtv-programma’s die inmiddels aan hem zijn gewijd, is vooral de voetballer Cruijff genoemd. Deels terecht. Ajax, Oranje, Barcelona en Catalonië eren hem. Maar er is meer wat, voor zover ik heb kunnen zien, te weinig aan bod is gekomen. Zijn werken voor de sportende jonge mens, in de vorm van JC opleidingen op mbo- en hbo-niveau en voor de voetballende kinderen in wijken, zijn het evenzeer waard genoemd te worden.
De buurtveldjes, de zogenaamde Cruijff courts, zijn geniaal in hun eenvoud. Waar gemeentes in gebreke bleven in het bedenken van sportmogelijkheden in de wijk, kwam Cruijff met het concept voor groene veldjes in de wijken. Ze nemen nauwelijks plaats in, bestaan uit duurzaam materiaal en trekken hele volksstammen. Voetbal in de wijk, een plaats van ontmoeting. En dan zijn er de sportopleidingen. Ze hebben inmiddels duizenden leerlingen hun sport met leren laten combineren. Zijn naam maakte de oprichting van veldjes en opleidingen mogelijk. Hij zette zijn naam in om zijn visie te realiseren.
Cruijff hield alles eenvoudig en overzichtelijk, privé, als voetballer, als zakenman. En daardoor ontstonden geregeld problemen. Hij was overtuigd van zijn weg en het raakte hem als anderen die visie niet deelde. Zie de langdurige spanning tussen hem en Ajax. Zie zijn ontslag destijds bij Barcelona. Het is het dilemma dat vele zieners en talenten treffen. Cruijff hierin blind steunen zou hem noch zijn omgeving recht doen. Anderen, in hun eigen situatie en met hun eigen talenten en kijk op het leven, hebben evenzeer het recht hun mening te uiten en hun weg uit te stippelen. En het met de ziener oneens te zijn. Het deed de ziener pijn, hij begreep het niet altijd.
Cruijff was vooral een leraar. In zijn eenvoud. Hij verdient in het onderwijs een waardig afscheid. Misschien in de vorm van een evenement. Maar vooral door het met passie en kwaliteit begeleiden van leerlingen die hun sport combineren met leren.
Het Cruyff College geeft officieel 14 redenen om daar te studeren:
#1
Relatief minder momenten op school en veel online studeren, zodat je je studie flexibeler kunt inrichten.
#2
Je moet je studie actief oppakken en goed plannen en communiceren, wat ook handig is in je toekomstige baan.
#3
Je topsportmentaliteit helpt je om de pittige combinatie topsport en studie te realiseren.
#4
Studie- en topsportbegeleiding van een studiecoach, vooral tijdens intensieve sport- of onderwijsmomenten.
#5
Optimaal presteren in sport én studie betekent maximale aandacht voor je totaal-ontwikkeling.
#6
Docenten zijn experts uit de onderwijs- én sportsector en een aantal hebben een (top)sportachtergrond.
#7
We zien studenten als spelers, docenten als coaches en collega’s als leden van hetzelfde team.
#8
Dankzij de topsportsfeer motiveren student-sporters elkaar in zowel sport als studie.
#9
Het studieprogramma is gericht op een toekomst in de sport.
#10
Bezoeken aan sportorganisaties en presentaties van toonaangevende experts uit de sport.
#11
Praktijkgerichte opleiding waarbij je vaardigheden leert die je direct kunt toepassen in de sport.
#12
De opleiding is inhoudelijk afgestemd op de behoeften van de sport.
#13
Dankzij je Opleiding, sportervaringen en winnaarsmentaliteit bezit je de juiste competenties waar veel organisaties naar op zoek zijn.
#14
Internationaal netwerk met 5 Johan Cruyff Institutes, 3 Johan Cruyff Universities en 5 Johan Cruyff Colleges met ruim 6000 studenten sinds 1999.