Is het te geloven, dat de Don Quichot, zo'n springlevend boek, bij Jong en oud, in alle landen der wereld geliefd, uit het begin van de 17de eeuw dateert, en dat de schrijver 400 jaar geleden geboren is? De meeste boeken uit die tijd zijn bij het grote publiek vergeten en de exemplaren, die over zijn, staan in de berg-plaatsen der universiteitsbibliotheken en worden eens in de zoveel jaar opgevraagd door een snuffelende geleerde oude professor of door een jongeman, die voor zijn dissertatie werkt. Miguel de Cervantes Saavedra heeft vermoedelijk ook niet geweten, dat hij voor de eeuwigheid geschreven heeft. En zijn tijdgenoten hebben het zeker niet beseft; anders hadden ze wel meer ophef van hem gemaakt en hem niet een schamel en vergeten bestaan laten leiden. Geduldig hebben in de vorige en in deze eeuw Spaanse archiefonderzoekers gegevens verzameld, waardoor we het leven van de grote man zo'n beetje kunnen reconstrueren; een huwe/ijksakte, wat koopcontracten, een paar overeenkomsten met uitgevers. Dan hebben we nog de inleidingen, die Cervantes zelf zijn boeken deed voorafgaan en dat is zo ongeveer a//es. Laten we niet vergeten, dat hij voor de verschijning van zijn Don Quichot in zijn eigen vaderland een vrij obscuur persoontje was, en dat hij acht-en-vijftig jaar was, toen het eerste deel en acht-en-zestig toen het tweede deel het licht zag. Een jaar later was hij dood. Wel heeft hij een voor zijn tijd formidabel succes gekend met het eerste deel, maar het was in eerste instantie een lachsucces, het werd niet au serieux genomen, en opgebracht heeft het hem in die tijden, toen er van een Berner Conventie en bescherming van het auteursrecht nog geen sprake was, zo goed als niets. De roem is na zijn dood gekomen. Pas het nageslacht heeft langzamerhand kwaliteiten in het werk ontdekt, die de tijdgenoten eenvoudig niet gezien hebben, niet hebben kunnen zien. Cervantes was een genie, dat zijn tijd vooruit was.
Inhoudsopgave