,Tibet is een enorm, verlaten land dat hoog boven de wereld ligt, buiten de stroom van de tijd. Geen voertuig op wielen rijdt over de Tibetaanse grond. De enige wielen die in Tibet wentelen, zijn de gebedsmolens, klein en groot, die voortdurend in beweging worden gehouden, al duizenden jaren lang."
Met deze woorden was het ,,dak der wereld" zoals de bewoners van Tibet hun land noemen tot voor kort, heel scherp getekend. Maar lijkt wel alsof die haast volstrekte afzondering niet langer gehandhaafd kan blijven. Alsof Tibet zal worden opgenomen in de wel heel roerige stroom der tijd van onze dagen.
Een van de twee geestelijke leiders van het Tibetaanse volk, de Tasji Lama, heeft er zich namelijk bij de communistische opper-bevelhebber in China over beklaagd, dat de regering van de hoofd-stad Lhasa illegale missies naar Engeland en de Verenigde Staten zou hebben gestuurd. Het doel hiervan zou zijn „het land onder imperialistische heerschappij te brengen." Daartegen wil de Tasji Lama, die zichzelf het hoofd van de Tibetaanse patriotten noemt, verzetten. Hij heeft aan Mao Tse Toeng geschreven: ,,Het volk van Tibet erkent dat het deel uitmaakt van het Chinese grond-gebied. Ik zweer dat ik samen met de patriotten zal strijden en doe een beroep op het volk van Tibet om tot het einde toe met de volkeren van het bevrijdingsleger voor het moederland te strijden." Dergelijke klanken klinken ons niet zo heel vreemd in de oren en we verwonderen ons er ook niet over als we horen dat er in China een volksregering is gevormd, dat er Tibetaanse keurtroepen zijn gevormd, die straks de tocht naar de Heilige Stad Lhasa moeten maken, de zestienjarige Dalai Lama afzetten en een volksregering vestigen onder leiding van de Tasji Lama, vriend van het communistische China.
Inhoudsopgave