,,Het is geen geluk, geboren te zijn op de kentering der tijden", heeft de Nederlandse dichteres Henriette Roland Hoist eens geschreven. Maar het is ook geen geluk geboren te zijn op de ,,kentering der landen". De bewoners van Joego Slavie kunnen het getuigen. Hun bodem is steeds een oorlogs-bodem geweest. Vreemde veroveraars verschenen en gingen, maar steeds weer kwamen er andere. Want het land van Donau en Morawa is het grensland tussen de Donauvlakte en de woeste bergwereld van het Balkanschiereiland; eeuwen-lang is het een van Europa's ,,volkerenpoorten" geweest.
De gevolgen daarvan drukken hun stempel op de geschiedenis van het land tot op onze tijd. En thans is er schijnbaar wel een heel wonderlijke situatie ontstaan. Het kleine communistische Joego Slavie van Tito is in conflict gekomen met het grote Sovjetrijk van Stalin. Een zenuwenoorlog is uitgebroken. Opnieuw gloeien vonken rond het kruitvat op de Balkan. Voorlopig is het nog bij scherpe woorden en machtsvertoon gebleven.
Een Russische krant vertoonde onlangs een carricatuur, waarop Tito stond afgebeeld als een varken, dat dollars vreet uit de „Wallstreet-trog"'. Tito noemde, in een rede die hij kortgeleden voor mijnwerkers te Belgrado heeft gehouden, zijn land een onneembaar fort. Hij waarschuwde dat de Sovjet-unie ook met de bajonet zijn land niet kan veranderen.
Willen we de achtergronden van deze wonderlijke „koude oorlog" iets beter begrijpen, dan zullen we ons moeten vcrdiepen in de veelbewogen geschiedenis van de ,,Volkerenpoort tussen Donau en Balkan".
Inhoudsopgave