,,Zweden zijn we niet, Russen willen we niet zijn,
laten we daarom Finnen zijn'"
Deze slagzin heeft tientallen jaren het leven in het
land ,,van de duizend meren" beheerst en men hoort
haar thans weer, deze lente in Suomi, zoals de
Finnen hun land noemen.
Suomi, geboren in vrijheidsstormen, maar tegelijk
het land van de voortdurende vrijheidsstrijd.
Weinig landen kunnen terugzien op zo'n bewogen geschiedenis als dit land,
behorend tot de meest noordelijke bevolkte landen der wereld en dat over het
algemeen zo weinig de aandacht heeft getrokken van het Westen. Thans valt
er een groeiende belangstelling te bespeuren uit het Oosten, een belangstelling
die grote delen van het Finse volk met gemengde gevoelens tegemoet zien, omdat
zij afkomstig is van de grote en machtige buurman, Rusland. De geschiedenis
van de laatste maanden is voor de Finnen vol emoties geweest. In de gebeurtenissen
in het hoge Noorden ziet men, ten rechte of ten onrechte overeenkomst met de
voorgeschiedenis, die voorafging aan de winteroorlog 1939 tot 1940, toen het
volk van ruim 3,5 millioen zich zestien weken geheel zonder hulp van anderen
moest verdedigen tegen een van 200 millioen. Op deze ongelijke strijd volgde
een vrede, die slechts 19 maanden zou duren ... op 25 Juni 1941 nam Finland
de wapenen op, te zamen met Duitsland en Roemenie. Finland was slachtoffer
geworden van zijn geografische ligging. De Finse minister duidde Finland aan als
een ,,oorlogvoerend neutraal land".
De loop van deze laatste strijd is overbekend. Terwijl Duitsland de wanhopige
strijd tegen de geallieerden nog voortzette, sloot Finland met Rusland al in
September 1944 een wapenstilstand, die het vorig jaar door een vredesverdrag
werd afgesloten. Welke gevolgen deze voor de Finnen heeft gehad, zullen we nog
bespreken. De voorwaarden waren vrij soepel. Het Finland na 1945 maakte over
het algemeen niet de indruk van een overwonnen land. Het kreeg geen Russische
Inhoudsopgave