Een eeuw geleden zwermden de eerste snelle clippers over de wereld-zeeen. De scherpe boegen gooiden het zeewater open in brede voren, de lange masten priemden hoog op naar de eindeloze hemel, de geweldige vrachten zeildoek bolden in de stijve bries aan de brede raas, die vele meters buiten boord staken. In een zwierig elegante parade schuimden ze voort, hun Stevens rezen en daalden op de deining, zodat het water opsproeide tegen de slanke, dof-glanzende rompen.
Maar het volmaakte zeilschip kwam te laat. Toen het op een New-Yorkse werfwerd geboren, puften reeds vele tientallen kleine stoom-scheepjes hun zwarte roetwolken omhoog. De doodsklok luidde al over de zeilvaart en de fameuze clipper was gedoemd na een korte glorieuze periode te verdwijnen. Een enkele scheepsbouwer en reder bleef het zeilschip echter trouw tot in deze eeuw van snelheid en techniek. De trotse clipper werd vervangen door een iets minder snel, maar economischer schip, dat het nog volhield tot in het midden van deze eeuw.
In de tweede wereldoorlog vielen een paar van deze laatste vertegen-woordigers van een grootse periode als slachtoffer van duikboot of mijn. Slechts enkele bleven er over en zij hielden de strijd vol, ondanks alle moeilijkheden. Maar thans zijn ook hun laatste dagen geteld, doordat hun reders geen vracht en geen bemanning meer voor hen kunnen vinden. Binnenkort zullen de laatste grote zeilschepen een roemloze dood vinden op de helling van een scheepssloper. Dan zal het voorgoed gedaan zijn met het zeilschip, dat vele tientallen eeuwen de oceanen beheerste.
Inhoudsopgave