Een interessante kwestie. Zou je kunnen samenwerken met jezelf? Een zuiver hypothetische situatie natuurlijk. Maar toch? Hoe zou ik mezelf terugzien en vinden als collega in een team, als mentor, docent? Als mens? Wat zou de eerste indruk van mezelf zijn? Zou ik sympathie voelen of, ook dat kan, antipathie? Wat zou me irriteren of bevallen? Een interessante denkoefening.
Natuurlijk hebben we te leven met onszelf en gemeten naar het zelfbeeld dat veel mensen van zichzelf hebben zou de ontmoeting en samenwerking nog wel eens lastig kunnen blijken. De mens lijdt veelal aan onderschatting of overschatting. Een gezonde middenweg is voor weinigen weggelegd. We projecteren er lustig op los en zien daarbij al gauw onze eigen schaduwkanten over het hoofd. Schaduwkanten die je natuurlijk direct van jezelf ziet als je jezelf zou tegenkomen.
Of we met onszelf door een deur zouden kunnen, valt te testen. Middels enkele vragen. Je stelt je eerst de vraag wat je sterke en zwakke kanten zijn en vervolgens wat je van mensen in je omgeving verwacht. Dat kan al snel een discrepantie opleveren. Bijvoorbeeld. Je vindt van jezelf dat je goed kan samenwerken en verwacht dat ook van de ander. In de praktijk blijken veel collega’s nogal wat kritiek te hebben op jouw idee van samenwerken. En als je jezelf tegenkomt, zie je ook direct waarom. Je zegt het een maar doet het andere. Je zag het niet van jezelf omdat je het niet wilde zien, het past niet in je zelfbeeld. Maar als je je zelf in levende lijve tegenkomt, kun je er niet omheen.
Dan doet zich het volgende voor. Stel je hebt een kaderfunctie op school, dan kom je jezelf natuurlijk in dezelfde functie tegen. Kun je daar wel mee leven als je vindt dat deze persoon – jijzelf i.c. – toch enkele kwaliteiten ontbeert die hij of zij in die functie wel nodig heeft? Wat doe je dan? Val je jezelf dan af? Ontken je het? Of ben je eerlijk tegen jezelf en zeg je tegen jezelf: hier moeten jij en ik nodig aan werken. We gaan er de schouders onderzetten. Er zijn talloze kwaliteiten en eigenschappen die zichtbaar worden als je jezelf aan het werk zou zien. Die pijn kunnen doen omdat ze niet stroken met hoe je over jezelf dacht. Of die je bevestigen in je vermoeden dat je toch kan en doet wat je van jezelf misschien niet had verwacht. Leven met jezelf is een hele kunst.