‘’Er is de laatste jaren veel aandacht voor de achteruitgang van insecten. We weten al heel lang dat sommige bedreigde soorten in aantal afnemen – gentiaanblauwtje, speerwaterjuffer en kleine heivlinder hebben het moeilijk – maar ook minder kritische soorten worden minder algemeen. Voor dagvlinders is de achteruitgang 40% in 25 jaar (Vlinderstand 2018). Bij libellen leek het lang goed te gaan, maar zien we recentelijk ook een achteruitgang (Vlinderstand 2019). Voor veel andere groepen weten we het niet exact, maar het is duidelijk dat de achteruitgang voor veel insectengroepen geldt (Kleijn et al., 2018).’’ Bron: Vlinders.
Het aantal insecten neem af. De Vlinderstichting meldde in 2018 dat de achteruitgang van dagvlinders in 25 jaar zo'n 40% is. Bij libellen leek het lang goed te gaan, maar ook die blijken nu ook in aantallen af te nemen. In een artikel in 'Vlinders' schrijft de Vlinderstichting dat neonicotinoïde mogelijk een rol kunnen spelen bij die achteruitgang. Neonicotinoïden zijn insecticiden die niet alleen schadelijk zijn voor plaaginsecten, maar ook voor andere insecten. De middelen die tot de groep van de neonicotinoïden horen, zijn verwant aan nicotine. Daartoe behoren middelen met werkzame stoffen als imidacloprid, clothianidin, thiamethoxam en thiacloprid. Ze worden vaak in verband gebracht met bijensterfte. Mede hierom is de toelating van veel neonicotinoïden in Nederland voor buitengebruik sterk beperkt, maar ze mogen in sommige teelten nog nog wel gebruikt worden.
Insecten komen op verschillende manieren in aanraking met die middelen. Neonicotinoïden zijn systemische middelen. Ze worden opgenomen in de plant zodat insecten er via bloembezoek mee in aanraking komen. Daarnaast kunnen de middelen via afspoeling of drift ook in het oppervlaktewater terecht komen. in veel sloten in Nederland worden neonicotinoïden aangetroffen, vaak in concentraties boven de vastgestelde normen (voor thiacloprid 0,11 μg/l), meldt de Vlinderstichting.
Foto: Pixabay-Pexels