De VO-Raad kwam laatst met een plan voor vrijroostering van 100 lesuren per docent in het vo. In plaats daarvan uren waarin docenten zelf aan de inhoud van het onderwijs kunnen werken. Meer ruimte voor de docent. Het interview daarover met Paul Rosenmöller bevatte een behoorlijk aantal ‘moeten’ en onder andere daar wringt ‘m de schoen.
Het is allereerst een plan van een bestuurdersorganisatie die vervolgens ook nog het heilige ‘moeten’ van stal haalt. Alles natuurlijk in het teken van docenten al jaren horen: ‘het onderwijs moet beter’. Terwijl men in het ongewisse blijft wat er dan precies beter wordt. Ja, er zijn cursussen om docenten ‘excellent’ of ‘kampioen doceren’ te maken met -tig technieken die dat bewerkstelligen. In een ingezonden brief pleitte een docent voor een ‘back off’, een stap op de plaats en een stop op de extreme bemoeienis van koepelorganisaties en overheid. Dat pas zou voor echte ruimte voor de docent kunnen zorgen.
In andere ingezonden brieven beschreven de docenten de opstapeling van taken en de enorme administratieve rompslomp en werd de vraag opgeworpen of roostervrije uren wel de oplossing bieden.
Maar los van dit alles: wat wil de docent zelf. Waar is hij of zij vertegenwoordigd als het gaat om de inhoudelijke kant. Er is een vakbond en er zijn wat docentenorganisaties maar geen ervan kan spreken namens alle docenten. Net als artsen en verpleegkundigen laten docenten heel veel over zich heen komen. Dat komt vooral omdat het inhoudelijk georiënteerde mensen zijn. Maar het gaat mij juist daarom aan het hart dat tal van maatregelen ‘van bovenaf’ die inhoud al jarenlang in het gedrang brengen. Dat kan anders.
Het is hoog tijd voor een methode die ervoor zorgt dat docenten worden geraadpleegd en hun mening kunnen geven. Organiseer via internet referenda over belangrijke plannen. Geef docenten langs die weg een beslissende stem. Het is daarbij dan wel zaak dat echt alle docenten hun stem uitbrengen.