Op 4 februari verschijnt de volgende uitgave van ons vaktijdschrift Profiel. Het thema is HRM & Strategie in het mbo. Docenten, HRM-directeuren, bestuurders en adviseurs leveren in bespiegelingen, analyses en reportages een waardevolle bijdrage. Het betreft het beleid richting rechtspositie, welzijn en professionalisering van docenten als een strategisch onderdeel van het bestuursbeleid. Zonder dat kan geen schoolorganisatie goed functioneren. Samenwerking om tot goed beleid te komen, is onontbeerlijk. Het bestuur overlegt met leidinggevenden maar ook met medewerkers. Het gaat niet alleen om de vorm – de structuur, de richtlijnen en afspraken – maar ook en met name om de inhoud –het geheel moet leven ingeblazen worden, via individuele ambitie en het besef dat het alleen slaagt als iedereen er de schouders onder zet. Alleen door een gezamenlijk streven kan het individu functioneren. In alle individuele vrijheid en verantwoordelijkheid is sprake van een duidelijke wederzijdse afhankelijkheid.
Mij dunkt zit hier een interessante les in voor studenten. Ze kunnen in de omgeving waar ze studeren de grondbeginselen leren over hoe organisaties op basis van overleg en besluitvorming reilen en zeilen, over wat er nodig is om medewerkers in hun kracht te zetten, over wat de taken van een bestuur wel en niet zijn, over persoonlijke en professionele autonomie, over individuele en gezamenlijke verantwoordelijkheden. En daarmee over de verbondenheid die er van nature is maar die alleen door inspanning, dat wil zeggen de bereidheid tot samenwerking, overleg en goed individueel functioneren, gestalte kan krijgen.
Verbondenheid en verbinding zijn thema’s die we vanuit Profiel meer onder de aandacht willen brengen. Omdat ze de basis vormen van opvoeding en onderwijs en van een democratische samenleving. De mens is geen eiland. Juist door het onderhouden van een omgeving waarin het individu kansen krijgt en kan nemen, als persoon wordt gewaardeerd, ongeacht afkomst en status en waarin zorg, welzijn en solidariteit geen holle begrippen zijn. Vroeg of laat zal het opgroeiende individu zich op zijn of haar beurt inzetten om die omgeving te voeden en onderhouden. Elk individu doet er in die zin volledig toe. Het werk dat individu en gemeenschap leveren is nooit af, zeker niet perfect of compleet, maar het gaat erom de inspanning te (laten) zien die nodig is om onze wereld dichtbij en veraf te laten functioneren, om de bereidheid daaraan dagelijks zorg en aandacht te besteden. Dat is alleszins de moeite waard met studenten te communiceren.