Platform Profiel Actueel

Unsplash.jpg

Het grote gemis aan contact is niet in te halen maar het leert ons ´n belangrijke les

14 jun 2020 | Column | Ben Claessens, hoofdredacteur-uitgever

We snakken naar normalisering van leven, samen leven. Maar wellicht is normalisering in deze tijd niet het juiste begrip. Normalisering is de herinnering aan en het weer oppakken van wat het leven in de pre-pandemische tijd was: druk, gehaast, een wereld waarin we in de persoonlijke ontmoetingen soms gewoon vergaten wat belangrijk was en wat ertoe deed. Laten we straks niet terug gaan naar normalisering maar naar een leven waarin we ons geregeld kunnen en willen herinneren aan wat we al die maanden van lockdown, afstand houden en vooral thuis bivakkeren gemist hebben. En, aan de hand daarvan, van dat besef, voor de dag van vandaag en morgen, steeds weer opnieuw bepalen wat er toe doet. Met name de unieke mogelijkheid tot het elkaar persoonlijk ontmoeten. Laten we die momenten waarderen en recht doen. Zo vaak het kan. Elke gemiste kans daartoe is niet meer in te halen, zeker niet in een virtueel contact.

Lees ook ons artikel ‘Covid-19 monitor: Online leren ging ten koste van school als sociale ontmoetingsplek’- klik hier

Het gemis in deze ongekende tijden lag en ligt eerst en vooral het directe persoonlijke vlak, het gemis - van de ene op de andere dag - om elkaar zonder belemmering te kunnen zien, te horen hoe het gaat met eenieder, het schrijnend gemis van elkanders aanwezigheid en het elkaar nabij kunnen volgen. Per tmobiel, Zoom, Teams, whatsapp-video, DUO of skype kunnen we het nodige bijhouden en overdragen, maar lang niet alles. We missen wat er plaatsvindt in een persoonlijk bezoek en contact, wanneer we fysiek aanwezig zijn, thuis, in een café, bij een vergadering of in een klas- of docentenruimte. We zijn ons er niet altijd van bewust maar een persoonlijk contact heeft een grote impact en is voor onszelf en voor de ander onmisbaar, voor de bevestiging en groei als mens. Het is wat ons mensen tot mensen maakt – elkaar fysiek kunnen ontmoeten, aanraken, in de ogen kijken, de sfeer, gevoelens en emoties kunnen ervaren, ongeacht de aard en alle gemak en ongemak ervan  - al dat is niet via virtueel contact over te brengen. Denk aan de lach, de twijfel, de traan. Een relatie vertelde, via Whatsapp-video: 'De gewone chit-chat op je werkkamer of in de gang, het vanzelfsprekende gevoel van iemands aanwezigheid, dat is er nu niet. Ik mis het enorm.' Een andere zei: 'Gewoon een glimlach, even elkaar opzoeken met een vraag of opmerking, een knipoog. Dat kan niet via de computer.'

Denk ook aan de betekenisvolle stiltes in een gesprek die we virtueel niet snel laten gebeuren maar in een ontmoeting van persoon tot persoon wel. Virtueel contact kan verhullen wat in een persoonlijke ontmoeting moeilijk te verhullen is.

De lockdown wordt versoepeld maar veel familie is nog altijd op afstand en in zekere zin onbereikbaar, nog steeds. Onlangs vierde de verjaardag van hun moeder en oma met een 'raamafspraak' in een verpleeghuis - 40 minuten, in een tent en achter glas. De naaste familie werd erover per app geïnfomeerd.

Heel veel kon al die maanden niet en kan nog altijd niet fysiek bijgewoond worden - verjaardagen, feesten, Moederdag en Vaderdag, begrafenissen. Er waren en zijn geen gezamenlijke bezoeken aan theaters, bioscopen, pretparken, restaurants en naar winkels. En dat nu al gedurende enkele maanden. Physical distance. Dat zijn vele, vele, ja ontelbare, gemiste, kostbare momenten. Die halen we niet meer in. De tijd schrijdt onverbiddelijk voort. Het zal een blijvend gemis zijn dat in ons persoonlijke en, vanwege de globale schaal van de pandemie, collectieve geheugen zal doorwerken. Het is mede daardoor dat volgens de VN en WHO wereldwijd de mentale belasting voor burgers, mede ook voor hen die in de frontlijn van de hulpverlening staan, sterk is toegenomen. De oorzaak is niet alleen de zorg voor de eigen gezondheid en die van dierbare naasten maar met name ook het ontbreken van de steun van de nabijheid van mensen met wie men zich verbonden voelt. Onzekerheid, angst en depressie hebben door dat gevoel van een diep gemis de ruimte.

Wat geweest is, het grote gemis van contact, kan niet worden ingehaald, worden veranderd, het is onherroepelijk, letterlijk. Trek er lering uit en leef zo direct anders.

Foto: Priscilla Du Preez – Unsplash

 

 

 
Meer over
 

COOKIE INFORMATIE

Voor een volledige werking van deze website wordt gebruik gemaakt van cookies.
Meer informatie over cookies > Accepteren Alleen noodzakelijke cookies