Platform Profiel Actueel

Ben C.jpg

Herinneringen aan docenten en hun kwaliteiten

26 okt 2019 | Column | Ben Claessens, hoofdredacteur

De novemberuitgave van Vaktijd Profiel voor het beroepsonderwijs heeft als thema: De kwaliteiten nvan de docent. De stap naar de herinnering aan je eigen docenten en hun kwaliteiten is niet groot. Ik denk er geregeld aan.

Het moet gezegd, ik was zelf geen echte fan van school. Het strakke, dagelijkse ritme en de lange dagen stonden me tegen. Maar in al die 40 jaren daarna heb ik geregeld aan die periode teruggedacht, daarbij geholpen door onze vriendengroep van de middelbare school, mensen die ik inmiddels 50 jaar ken en met wie ik ervaringen en herinneringen kon delen. Naarmate de jaren verstreken ben ik die schooltijd meer en meer gaan waarderen ook als de herinneringen niet onverdeeld positief waren. Elke docent heeft - in meer of mindere mate - bijgedragen aan mijn levensweg.

Ik denk aan de leraar Nederlands die zo vaak het kon en toegestaan was buiten, in de open lucht, les gaf – met veel gedichten en luchtige gesprekken. De leraar Duits, oud en fragiel, met een grote liefde voor zijn vak en met name de Duitse literatuur. De gymleraar, een oud-hockeyprof, streng maar een weet-al waar het ging om fysieke inspanning en spelregels. De leraar aardrijkskunde die je met weinig woorden tot leren wist te bewegen. De leraar biologie, een pater in habijt (onze middelbare school werd destijds nog gerund door een orde) wiens klaslokaal één groot terrarium was en ons meenam in de wereld van de cellen. De leraar geschiedenis die beeldend sprak over de oude beschavingen en liet zien hoezeer alles met elkaar verbonden is.

Elk van hen gaf hints om onze eigen weg te vinden en te gaan, een stukje van de sleutel waarmee we de deur naar onze eigen toekomst konden openen. Afgelopen zomer nog bezocht ik een docent uit die tijd. Inmiddels 90, frêle en helder van geest, hoewel hijzelf vond van niet. Wat hij destijds meebracht als docent was een grote mate van toegankelijkheid zonder uit zijn rol als docent te vallen.  Ik bezocht hem in zijn boerderijwoning waarin hij al woonde toen we les van hem kregen. En waar we ooit met de klas te gast waren geweest voor een bbq. Toen hij de voordeur opende, stond hij daar, dezelfde alerte oogopslag, dezelfde stem, glimlach, onverminderd recht van houding. Hij liep met een stok ter ondersteuning. Hij wist nog precies waar ieder van ons in zijn klas had gezeten. Bij een paar koppen koffie passeerde in anderhalf uur tijd zijn leven. Een man met een open geest voor de moderne tijd.

Wilt u een bijdrage leveren over de herinneringen aan uw docenten en wat ze u meegaven op uw reis, laat het ons weten. Schrijf ons, klik hier

 

 
Meer over
 

COOKIE INFORMATIE

Voor een volledige werking van deze website wordt gebruik gemaakt van cookies.
Meer informatie over cookies > Accepteren Alleen noodzakelijke cookies