Platform Profiel Actueel

Ben C.jpg

Gaat scholing niet ook en misschien wel in hoofdzaak, om ‘coping’? Deel I

11 feb 2020 | Column | Ben Claessens, hoofdredacteur

In ons leven – privé en werk – ondervinden we tal van situaties waarin we voor een uitdaging staan  en we ons afvragen - wat nu, wat staat me te doen? Het leven is een aaneenschakeling van momenten. In vele daarvan lijkt het antwoord zich als vanzelf aan te dienen, in andere voelen we ons voor een dilemma en een uitdaging staan en zoeken we een uitweg of een antwoord. Wat nu?

Daarop anticiperen en de volgende stap zetten, heet in het Engels ‘coping’. Wikipedia zegt over ‘coping’: ‘( ) een begrip uit de psychologie, waarmee de manier waarop iemand met problemen en stress omgaat wordt bedoeld. Het betreft de omgang met alle soorten voortdurende stressoren, zoals werkloosheid, echtscheiding, pijn of oorlog. Het Engelstalige begrip, dat ook in de Nederlandstalige literatuur gangbaar is, is afgeleid van to cope with (kunnen omgaan met of opgewassen zijn tegen iets).’

Coping is niet alleen verbonden met stress of problemen, het wordt in tal van situaties gevraagd. Het is de algemene uitdaging met levenssituaties, wat mij betreft; de afstemming van jezelf met je omgeving, de situatie, die je in feite zelf bent. We ervaren onszelf soms als een eiland maar het tegendeel is waar. We zijn met al onze genen, met huid en haar verbonden aan de omgeving. Het is de omgeving die in alles bijdraagt aan ons bestaan, tot de mogelijkheid van leven en ontwikkeling, vanaf de eerste dag van onze geboorte tot aan onze dood. En daarin komen we onszelf in talloze situaties en omstandigheden tegen, telkens weer.

Werk is deel van dat bestaan en opleidingen richten zich op het verwerven van een ambacht, een vak en een bestaanszekerheid. Maar coping wordt in al de domeinen van dat bestaan gevraagd. We willen dat jongeren meer naar een zelfstandig bestaan worden opgeleid, ondernemersvaardigheden zijn gevraagd. Terwijl tegelijkertijd 20-30% van de jongeren een (soms ondraaglijke) mentale druk ervaart. Daar zit een spanningsveld.

Kunnen scholen cq opleidingen daar niet wat meer op inspelen? Zou in scholing en opleiding het thema ‘coping’ feitelijk niet in alle onderdelen als een 'levenstool', een basisvermogen cq vaardigheid aanwezig moeten zijn?

Om concreet te zijn - verklein eens de kloof die we zo graag aanbrengen tussen individu en omgeving. We praten veel over 'de samenleving', 'de wereld', 'de toekomst' alsof het allemaal zo ver weg en bedreigend is. In feite is het heel dichtbij - de wereld dragen we immers met ons mee. Wat we 'daar' noemen is uiteindelijk hier. De toekomst is ook niet 'straks' maar nu, hier, op de plek waar we zijn, waar ook het verleden en heden thuis zijn. Daar en nergens anders speelt het leven zich in heel de totaliteit af. We maken ook onnodig onderscheid tussen onszelf en het leven. Maar we zijn het leven, in al onze vezels. Daar vertrouwd mee worden, daar mee leren omgaan is in grote lijnen de taak van scholing. Breng het wat allemaal naar wat dichter naar de student, naar de burger van de toekomst NU, toe. Dat maakt coping wellicht een stuk gemakkelijker.

 

 

 

 
Meer over
 
7 mei 2020

Hoe een onzichtbaar virus de wereld regeert

Hoe een onzichtbaar virus de wereld regeert
15 mrt 2020

Gaat de pandemie het onderwijs transformeren?

Gaat de pandemie het onderwijs transformeren?

COOKIE INFORMATIE

Voor een volledige werking van deze website wordt gebruik gemaakt van cookies.
Meer informatie over cookies > Accepteren Alleen noodzakelijke cookies