Zojuist hebben de klokken het jaar 1948 ingeluid. De kerkklokken, de sirenes van de schepen in de havens en de klokken van de radio hebben het tijdstip aangekondigd,
waarop het nieuwe jaar werd geboren. We hebben elkaar onze beste wensen geschonken en wanneer de eerste drukte van de jaarwisseling voorbij is, komen we tot de ontdekking, dat de tijd al weer onherroepelijk verder is gegaan. Een half uur van het jaar 1948 is reeds verstreken. Onze gedachten gaan uit naar de zeevarenden, die zich op de schepen ergens op de wereldbol, ver van ons kleine landje bevinden. Ook zij hebben Oudejaar gevierd, al zullen de reizigers, die met hun schip in de buurt van Suriname varen nog wel vier uur moeten wachten voordat het voor hen werkelijk Nieuwjaar wordt en al hebben de schepelingen, die de haven van Tandjong Priok in zicht krijgen al bijna zes uren van het jaar 1948 achter de rug.
Even zetten we ons radiotoestel aan. We horen hoe Engeland nog leeft in 1947 en met spanning de komst van het nieuwe jaar afwacht. Misschien zal het schip dat daar de Theems opvaart juist voor 12 uur Engelse tijd ankeren in de dokken van Londen.
Zou het lukken'. Nee, het lukt niet. Juist in de laatste bocht van de rivier, ter hoogte van het Koninklijke Park bij Greenwich springt de secondewijzer van de chronometer op het getal twaalf. Ook voor Engeland is het 1948 geworden. Weinig passagiers zullen hebben beseft, dat de klokken van het oude gebouw, het Koninklijke Observatorium, waar ze thans aan voorbij varen, er eigenlijk de oorzaak van zijn, dat zij pas in het nieuwe jaar in de City van Londen voet aan wal kunnen zetten. Hier in dit observatorium leven de astronomen, de mannen die "de tijd maken", die reeds bijna drie eeuwen nacht in nacht uit hun reusachtige
verrekijkers hebben gericht naar de sterrenhemel. Zonderlinge lieden, denkt de leek, die de wonderlijke hobby hebben in koude nachten te wren naar het mannetje van de maan en te tellen of er geen sterretje verloren is gegaan. Zonder deze "sterrentellers" zou onze moderne beschaving echter niet mogelijk zijn en zij oefenen meer invloed uit op het gewone dagelijkse leven dan men gewoonlijk wel beseft!
Wanneer we deze dagen eens een kijkje zouden nemen in het eeuwenoude gebouw daar in het Greenwich-park, konden we merken dat er iets heel bijzonders aan de hand is: Greenwich gaat verhuizen.
De sterrenkundigen hebben echter beloofd, dat zij de meridiaan van Greenwich niet mee zullen nemen, maar dat deze rustig op zijn oude plaats blijft liggen. Misschien zegt u die mededeling heel weinig, maar wanneer u iets van de zeevaart afwist, zou u schrikken bij het bericht dat ook de meridiaan van Greenwich met de inventaris van het oude observatorium naar een andere plaats werd overgebracht.
Nee, we mogen wel heel blij zijn, dat de meridiaan blijft-waar zij enkele eeuwen geleden werd getrokken en voor de wetenschap is het van belang dat Engelands oudste wetenschappelijke instituut thans in een rustiger, meer geschikte omgeving zijn belangrijk werk, waarvan wij elk uur de invloed onder vinden, kan voortzetten.
Inhoudsopgave