Als ik terugkijk in de archieven van Profiel kijk kan ik een zekere verwondering en verbazing niet onderdrukken. De thema’s die tegenwoordig de discussies beheersen, waren er ruim 25 jaar geleden ook al. Hoe kan het dat we daar nu, decennia later, nog altijd over praten? waarom zijn de kwesties nooit tot een oplossing gebracht? Is het hobbyïsme? Zijn er geen andere kwesties die ons bezig houden? Is er dan toch sprake van grove onwil om ze op te lossen? Waarom kunnen we al die denkkracht en intelligentie van tienduizenden ambtenaren en 250.000 docenten niet gebruiken om eens en voor altijd tot goede antwoorden op enkele kernvragen te komen?
En wat heet ‘’beter onderwijs’’ wanneer we al decennia praten over verbetering van het onderwijs. Vandaag ontving ik ook weer een mail met diverse punten waarmee we het onderwijs zouden kunnen verbeteren. Van een adviesbureau. Kunnen we dat niet beter aan de docenten zelf overlaten?
En de salarissen? Waarom is dat nog altijd een issue? Waarom honoreren we docenten (en wat mij betreft ook politiemensen en mensen in de zorg) niet op een fatsoenlijke manier. Niets belangrijker dan onderwijs, zorg en veiligheid en toch…
En dan het lerarentekort. Ga eindelijk eens nadenken over andere manieren van lesgeven waarbij we minder afhankelijk worden van het aantal docenten. Kleinere klassen als ‘’must’’ zoals D66 dat voorstaat is volstrekt onnodig. Kijk naar de Slim fit school met grotere groepen en 15-20% minder docenten en prima resultaten. Onderwijs, dat veel lijkt op de manier waarop bij een beste scholen in Duitsland, de Anne Frank Schule in Barchtesheide wordt les gegeven.
Er is niets nieuws onder de zon. Waarom zijn oude kwesties dan toch zo hardnekkig ook weer nieuwe kwesties?