Onze vriend Christiaan is sedert kort in het gelukkige bezit van een auto. Sindsdien interesseert hij zich hevig voor het verkeer en verkeersvraagstukken van allerlei aard. En aangezien hij weet,dat ook wij ons daarmee zo nu en dan bemoeien, komt hij nogal eens ,,oplopen". We kunnen het best met Christiaan vinden, maar eerlijk gezegd, zijn vraaglust kent geen grenzen. Juist als we rustig thuis zitten en alle puzzles van ons hebben afgezet, horen we hem dikwijls voor onze woning stoppen en dan zeggen we al tegen elkaar: „Daar heb je Christiaan. Die heeft weer wat!" Een dag of tien geleden was het weer zo. Het was een regenachtige Zondagmiddag, echt een middag om gezellig thuis te blijven. Onverwachts stond Christiaan voor onze neus. ,,lk dacht zo," zei hij, „het is toch slecht weer; ik zal jullie maar weer eens opzoeken." ,,Erg aardig van je. Steek een sigaret op en kom maar op met je vragen." Uit Christiaans antwoord bleek wel, dat hij niet gespeend is van zelf- kennis. ,,lk begrijp best, dat je me soms knap vervelend zult vinden met m'n eeuwige gevraag. Maar vind je goed, dat we er nu eens een uurtje aan besteden; ik beloof je, dat ik je dan voorlopig niet meer zal lastig vallen." ,,Lastig vallen is een groot woord," deden we bescheiden, ,,zo erg is het nu ook weer niet. Kom maar op."
Inhoudsopgave